Hollywoodzkie przeznaczenie.
„It is a very forgiving car. Very pretty, too” („to samochód wybaczający wiele błędów. Jest również bardzo ładny”). Tak powiedział o Duetto wyjątkowy kierowca-dżentelmen, Steve McQueen, który latem 1966 roku został zaproszony przez Sports Illustrated do przetestowania włoskiego spidera razem z innymi „fast friends”. Ta, którą jeździł, była jedną z pierwszych Alf Romeo 1600 Spider, które znalazły się w Stanach Zjednoczonych, po debiucie kilka miesięcy wcześniej na Salonie Samochodowym w Genewie. Jego ocena ujęła istotę Duetto i wyjątkowość Alfy Romeo: przyjemność z jazdy i piękno w czystej formie.
-
-
Była to także technicznie wiarygodna opinia. Steve McQueen był kolekcjonerem supersamochodów i utalentowanym kierowcą, który zajął drugie miejsce w swojej kategorii podczas 12-godzinnego wyścigu Sebring w 1970 roku, startując w parze z Peterem Revsonem.
Rok później, za kierownicą Duetto zasiadł Dustin Hoffman, który jechał nią na pełnym gazie przy dźwiękach muzyki duetu Simon & Garfunkel w niezapomnianym „Absolwencie”. Był to kultowy obraz, który zapisał się w historii kina i zapoczątkował pewien trend: Duetto zaczęła występować w setkach scen na dużym i małym ekranie, stając się sama w sobie ikoną. Nawet Mistrz Świata w wadze ciężkiej, Muhammad Ali, zażyczył sobie mieć takową, nawiązując do swojego motto „Float like a butterfly, sting like a bee”, ("latać jak motyl, żądlić jak pszczoła"), spersonalizował tablicę rejestracyjną umieszczając na niej „Ali Bee”.
Tak rozpoczęła się kariera samochodwej gwiazdy, Duetto. Cofnijemy się jednak nieco i poznajmy jej korzenie: innowacje techniczne Giulii i urok Giulietty Spider.
-
Stworzona, by podbić Amerykę.
Również w historii Giulietty Spider występuje bohater o nazwisku Hoffman. Nie aktor Dustin, ale Max Edwin Hoffman, były kierowca wyścigowy, zmuszony przez nazistów do opuszczenia Austrii i wyjazdu do Stanów Zjednoczonych, który w ciągu kilku lat stał się wzorcowym amerykańskim importerem samochodów produkowanych w Europie. Max był kimś więcej, niż zwykłym handlowcem, znał rynek od podszewki. Kierował polityką handlową, prosił o określone modele, podpowiadał zmiany stylistyki i przyczynił się swoimi radami i uwagami do stworzenia kilku najbardziej podziwianych samochodów sportowych w historii. Wśród nich była Giulietta Spider.
-
-
Spider dla Hoffmana była obsesją. Zaczął prosić o nią Alfę Romeo w 1954 roku, zaraz po wprowadzeniu na rynek Giulietty Sprint. Czuł, że może stać się idealnym autem dla mieszkańców wybrzeża Pacyfiku i wiedział, że wszyscy w Hollywood będą chcieli ją mieć. Był tak pewny swojego sukcesu, że nawet zanim zobaczył ostateczne projekty, powiedział, że jest gotów kupić kilkaset sztuk.
-
Piękna dama.
Hoffmanowi udało się przekonać do projektu Francesco Quaroniego i Rudolfa Hruskę. Konkurs na najlepszy design rozegrał się między dwoma słynnymi ówczesnymi projektantami: Bertone i Pinin Fariną. Bertone stworzył ekstremalną wizję, nawiązującą do samochodu koncepcyjnego „Sportiva 2000” Franca Scaglione: spiczasty przód, opływowe reflektory i niewielkie „płetwy” z tyłu zakończone światłami. Propozycję Pinina Fariny, zaprojektowaną przez Franco Martinengo wybrano ze względu na elegancję i klasyczną równowagę jej kształtów.
-
-
„Piękna dama”, jak ją nazywał Pinin Farina, wyróżniała się panoramiczną szybą przednią i przesuwanymi szybami bocznymi. Nie miała klamek od wewnątrz: zamiast tego, specjalna linka aktywowała otwieranie drzwi. Dopiero później pojawiły się tradycyjna szyba przednia, opuszczane szyby boczne, panel drzwi z uchwytami, składany dach, zewnętrzne klamki i nowe wnętrze.
To był prawdziwie sportowy samochód koncepcyjny, co potwierdzały jego niesamowite osiągi. Pod maską Spidera pulsował silnik Giulietty: czterocylindrowy, rzędowy o pojemności 1290 cm³, dostarczający moc 65 KM i prędkość do 155 km/h. Moc zwiększała się w kolejnych wersjach, począwszy od 80-konnego Spidera Veloce z 1958 roku.
Powabna, młodzieńcza, szybka. I piękna. Kino zachwyciło się Giuliettą Spider: pojawiła się w filmie Felliniego „La Dolce Vita”, a w „Zaćmieniu” Antonioniego za jej kierownicą zasiadł Alain Delon. Stała się symbolem statusu społecznego: uwielbiana przez ówczesnych celebrytów, pożądana przez wszystkich.
-
-
„Made in Italy”.
Nadszedł czas, by Giulietta Spider miała swoją następczynię. Luraghi i jego zespół byli świadomi, że nie wystarczy jedynie zaprojektować dobry samochód, potrzebna była ta sama charyzma. Prezentacja nowego modelu musiała być niezwykłym wydarzeniem: uroczystą ceremonią, trochę pomiędzy nominacją a koronacją.
-
-
Marka Alfa Romeo pragnęła czegoś wielkiego, spektakularnego. Dlatego też amerykańska premiera odbyła się podczas ekskluzywnego rejsu transatlantyckiego, na który zaproszono najbardziej znane gwiazdy show biznesu, sportu i mody. Na pokładzie znajdowało się 1300 VIP-ów, między innymi Vittorio Gassman, Rossella Falk i sopranistka Anna Moffo. Luksusowy włoski statek Raffaello popłynął z Genui do Nowego Jorku, zatrzymując się w Cannes z okazji Festiwalu Filmowego. Podczas rejsu, na mostku statku, zaprezentowano trzy egzemplarze nowego Spidera: jeden zielony, jeden biały i jeden czerwony. Wyraźnie zaznaczając włoski charakter swojego produktu, Alfa Romeo o dekadę wyprzedziła myślą kampanię komunikacyjną „Made in Italy”.
-
Dziedzictwo techniczne Giulii.
Alfa Romeo Spider 1600 powstała na bazie Giulii, z rozstawem osi zmniejszonym do 2250 mm; części mechaniczne natomiast były wspólne z Giulią Sprint GT Veloce (ewolucją Sprint GT). W chwili premiery, Alfa Duetto miała klasyczny, wykonany z lekkiego stopu, czterocylindrowy silnik o pojemności 1570 cm³ i mocy 108 KM. Masa samochodu bez materiałów eksploatacyjnych nie przekraczała 1000 kg. Maksymalna prędkość wynosiła 185 km/h.
-
-
„Duetto” czy „Osso di Seppia”.
Nazwa modelu jest historią samą w sobie. We współpracy ze wszystkimi europejskimi dealerami zorganizowano specjalny konkurs z nagrodami na najlepszą nazwę. Wygrała nazwa „Duetto” ... ale pojawiła się kwestia praw autorskich (z powodu czekoladowego batonika o tej samej nazwie) i w związku z tym samochód wprowadzono na rynek pod nazwą „Alfa Romeo Spider 1600”.
-
-
Nazwa Duetto pozostała w tle, ale zapisała się w pamięci fanów, stając się przydomkiem określającym ten model. Później powstały jeszcze inne określenia: Spider z 1966 roku, pierwszy z serii i ostatnie arcydzieło Battisty Pinina Fariny określano jako „Osso di Seppia” (dosł. kość kałamarnicy) ze względu na swój elipsoidalny kształt, z zaokrąglonym przodem i ściętym tyłem, wypukłymi bokami i bardzo niskim pasem powyżej klamek.
Drugi przydomek, z 1969 r., to „Coda Tronca” („przetrącony/ucięty ogon"), czyli ostro ścięty tył, przyciągający wzrok aerodynamicznym kształtem tyłu.
-
-
Trzeci to „Aerodinamica” z roku 1983, przydomek nadany po długich próbach w tunelu aerodynamicznym. W 1989 roku pojawiła się ostatnia generacja modelu, tak zwana „Seria IV” ... samochód o czystym i opływowym nadwoziu stanowiący powrót do korzeni.
-
-
Cztery generacje, ponad 124 tysięcy egzemplarzy wyprodukowanych w ciągu 28 lat - najdłuższa jak dotąd żywotność modelu Alfy Romeo.
-
___
źródło: Alfa Romeo Polska
