Na bazie Tipo 33/2 odnoszącego liczne zwycięstwa w wyścigach, w latach 1967-1969 stworzono limitowaną serię 18 coupé w wersji drogowej z fascynującym aluminiowym nadwoziem zaprojektowanym przez Franco Scaglione. Legendarny model, który zapisał się złotymi zgłoskami nie tylko w historii Alfy Romeo, ale także w historii motoryzacji, zarówno ze względu na swoją wyjątkowość, jak i rzeźbiarskie piękno, jest jednym z niewielu samochodów drogowych opartych na modelu wyścigowym, po którym odziedziczył doskonałe rozwiązania techniczne, które pięćdziesiąt lat później nadal są w stanie przyćmić wyrafinowane nowoczesne samochody. Jego design, kwintesencja motoryzacyjnego piękna, jest niemal nie do opisania: charakteryzuje go równowaga form, czystość linii, elegancja każdego detalu.
Oryginalna, wyścigowa rama składa się z trzech dużych rur ze stopu aluminium o średnicy 20 cm, ułożonych w asymetryczną literę „H”. Dwie odlewane ramy wykonane z magnezu przymocowano następnie do końców: przednia wspiera zawieszenie i pedały, natomiast tylna wspiera silnik, skrzynię biegów i zawieszenie. Zbiorniki paliwa, wykonane z gumy, znajdują się w rurach podwozia.
W porównaniu do wersji wyścigowej, 33 Stradale wyróżnia się dłuższym o 10 cm rozstawem osi i podwoziem wzmocnionym blachą stalową pod kokpitem, a także wyposażeniem i wykończeniem odpowiednim do jazdy drogowej. Nawet silnik - dwulitrowy V8 90° - został „złagodzony” i teraz jego moc wynosi 230 KM (w porównaniu do 270 KM w wersji prototypowej), choć nadal samochód może rozpędzić się do 260 km/h.