Był to pierwszy z długiej serii sukcesów odniesionych na najbardziej prestiżowych torach. Ten ciąg zwycięstw, w tym w Mistrzostwach Świata dla marek samochodowych w 1975 i 1977 roku sprawił, że 33 stał się światowym liderem. Na fali sportowego entuzjazmu marka Alfa Romeo postanowiła wyprodukować model 33 w limitowanej edycji dla osób prywatnych, jako samochód „fuoriserie” (zbudowany na zamówienie), który łączył osiągi samochodu wyścigowego Tipo 33 z komfortem i właściwościami jezdnymi odpowiednimi do codziennego użytku. Projekt 33 Stradale powierzono Franco Scaglione, który włożył w niego całą swoją wiedzę techniczną i odwagę twórczą, tworząc arcydzieło, w którym innowacyjność stylu łączyła się z dążeniem do uzyskania jak najlepszej aerodynamiki i funkcjonalności. Projekt 33 Stradale z 1967 roku, kwintesencja piękna samochodu, jest prawie niemożliwy do opisania: to, co go wyraża, to równowaga form, czystość linii, elegancja każdego szczegółu. W latach 1967-1969 wyprodukowano zaledwie 18 egzemplarzy, z których jeden znajduje się dzisiaj w Muzeum Alfy Romeo w Arese, będąc nie lada gratką dla kolekcjonerów ultra rzadkich samochodów. Sześć z tych podwozi wykorzystano do stworzenia prototypów, które zapoczątkowały dwie niezwykłe dekady włoskiego wzornictwa motoryzacyjnego: Carabo (1968), P33 Roadster GS (1968), 33/2 Coupé Speciale (1969), Cuneo (1971), Iguana (1969) i Navajo (1976). Reasumując, 33 Stradale to legendarny model, który naznaczył nie tylko historię Alfy Romeo, ale także historię włoskiego designu.