Na początku była tylko oliwkowa zieleń. Jeep Willys narodził się jako pojazd spełniający trzy wymagania: bycia przystosowanym do wszystkich rodzajów użytkowania, bycia w stanie poradzić sobie w każdym terenie i, co nie mniej ważne, bycia niezauważonym przez wrogie wojska. W tym kontekście odcień khaki był idealny, aby nie zostać zauważonym. W niektórych przypadkach, jako szczyt ekstrawagancji, można było wybrać rodzaj kamuflażu.
Wszystko to zmieniło się wraz z pojawieniem się na rynku amerykańskim Jeepa CJ.
Jego celem było przełożenie praktyczności, terenowego charakteru i wytrzymałości sprawdzonej w wojsku na wieloaspektowość życia cywilnego. Wraz z funkcjami, które zwiększyły jego wszechstronność, takimi jak tylna przestrzeń ładunkowa, zaczep przyczepy i dach z tkaniny, model był oferowany w szerokiej gamie żywych kolorów, które kontrastowały z oliwkową zielenią i odcieniami ziemi: żółtym, czerwonym i jasnozielonym, które jednoznacznie wskazywały, że cywilny Jeep nie ma problemu z byciem widocznym. W 1970 roku gama kolorystyczna tego modelu obejmowała już 15 kolorów, w tym pomarańczowy Riverside Orange, niebieski Sierra Blue, żółty Baja Yellow i Canary Yellow oraz jasny fiolet Plum Poly.