Poprzednik Jeepa CJ nie był zaprojektowany jako samochód cywilny. Powstał w 1941 roku w wyniku publicznego konkursu zorganizowanego przez Departament Wojny Stanów Zjednoczonych, którego celem było zaprojektowanie ćwierćtonowego pojazdu wielozadaniowego na potrzeby armii amerykańskiej. Rezultatem był „General Purpose Vehicle”, lepiej znany jako Jeep MB, opracowany przez Willys Overland.
Model ten odniósł sukces jako samochód wojskowy. Podczas II wojny światowej wyprodukowano łącznie 650 000 Jeepów, które towarzyszyły wojskom alianckim na wszystkich frontach. Zaprojektowany do transportu żołnierzy, dzięki swojej wszechstronności, stał się on również pojazdem dowodzenia, ambulansem, wsparciem dla wyrzutni rakiet, pługiem śnieżnym, a nawet holownikiem artyleryjskim o wyjątkowych osiągach.
Po zakończeniu wojny sława tego solidnego samochodu o niesamowitych zdolnościach rozpowszechniła się w Stanach Zjednoczonych. Oczekiwania wobec tego pojazdu były wysokie, a pierwsza wersja cywilna pojawiła się wkrótce.
Przed Sylwestrem 1945 roku na amerykańskie drogi wyjechał Jeep CJ-2A, którego zadaniem było przeniesienie na grunt cywilny takich cech sprawdzonych w armii, jak praktyczność, terenowy charakter i wytrzymałość. Nowy model stanowił kolejną demonstrację wszechstronności i zdolności adaptacyjnych dzięki nowym funkcjom, takim jak tylna przestrzeń ładunkowa, przyczepa i dach z tkaniny, przy jednoczesnym zachowaniu spartańskiego ducha. Z wojskowego koloru khaki przeszedł do żywych kombinacji kolorystycznych, takich jak jasnozielony, żółty i czerwony.
